ม้า

รถยนต์

เรือ

เกวียน

แผ่นฟ้า

ตรีโลก

ด้าว

เมืองเมรุ

อุปมา

อุปลักษณ์

อธิพจน์

บุคคลวัต

เวียนว่ายตายเกิด

สวรรค์ - นรก

บุพเพสันนิวาส

บาป – บุญ

อุปมา

อุปลักษณ์

สัทพจน์

อติพจน์

การเกี้ยวพาราสีตามขนบธรรมเนียมไทย

จรรโลงวัฒนธรรม

สะท้อนสภาพสังคมสมัยก่อน

เหมาะแก่การเป็นต้นแบบในการประพันธ์โคลงสี่สุภาพ

ฝากอุมาสมรแม่แล้ ลักษมีเล่านา

พันเนตรภูวนาทตั้ง ตาระวัง ใดฮา

ทราบสวยมภูวจักรี เกลือกใกล้

เรียมคิดจนจบตรี โลกล่วง แล้วแม่

การใช้คำซ้ำ

การซ้ำคำ

การเล่นคำ

การกลากคำ

อิน

ดิน

นิน

สิน

ตรวจราชการแผ่นดินและเดินทางไปที่เมืองถลาง

ยกทัพไปปราบพม่าที่เมืองตะนาวศรี

ตามเสด็จเพื่อนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เมืองเพชรบุรี

ตามเสด็จเพื่อนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เมืองเพชรบุรี

ตางาม

ผมงาม

วัยงาม

ผิวงาม

เอียงอกเทออกอ้าง อวดองค์ อรเอย

เมรุชุบสมุทรดินลง เลขแต้ม

อากาศจักจานผจง จารึก พอฤๅ

โฉมแม่หยาดฟ้าแย้ม อยู่ร้อนฤๅเห็น

ร่ำรักร่ำเรื่องร้าง แรมนวล นาฏฤๅ

เสนาะสนั่นดินครวญ ครุ่นฟ้า

สารสั่งพี่กำสรวล แสนเสน่ห์ นุชเอย

ควรแม่ไว้ต่างหน้า พี่พู้นภายหลัง

ถับถึงปากร่วมน้ำ คะนึงนาง

ถามข่าวไปปากพราง พี่พร้อง

อรมาท่าหลงทาง ฉงนอยู่

ปากร่วมวานปากร้อง เรียกเจ้ามาจร

จากมามาลิ่วล้ำ ลำบาง

บางยี่เรือราพลาง พี่พร้อง

เรือแผงช่วยพานาง เมียงม่าน มานา

บางบ่รับคำคล้อง คล่าวน้ำตาคลอ

เอก 5 โท 6

เอก 8 โท 3

เอก 7 โท 4

เอก 9 โท 2

ด้าว

ผ้าง

แด

แล่ง

บางยี่เรือ

ตะนาวศรี

บ้านบ่อ

วัดแหลม

ถึงชรอ่ำชรอุ่มห้อง เวหา หนเอย

คิดอรแมกเมฆมา กลัดไว้

แม่กลองกลองบ่ได้ ยินดัง

รัวแต่กรประนัง หนึ่งค้อน

เห็นจากจากแจกก้าน แกมระกำ

ถนัดระกำกรรมจำ จากช้า

ลับยักษ์ลับเยาวให้ เรียมหา แม่แฮ

ฤๅอสุรพาลพา แวะเว้น