Η Ρώμη κλυδωνίστηκε στο εσωτερικό από κοινωνικούς αγώνες μέχρι την εξίσωση των πατρικίων με τους πληβείους, ενώ στο εξωτερικό εγκαινίασε πολιτική κατακτήσεων.

Οι δήμαρχοι, οι οποίοι εκλέγονταν για ένα χρόνο είχαν ως κύριο έργο την προστασία των πατρικίων από τις αυθαιρεσίες των πληβείων.

Οι ύπατοι θεωρούνταν πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα

Ο νόμος που δεν επέτρεπε τους γάμους μεταξύ των πατρικίων και πληβείων δεν καταργήθηκε ποτέ.

Οι άρχοντες της Ρώμης εκπροσωπούσαν την εκτελεστική εξουσία της πολιτείας.

Οι ύπατοι είχαν μεγαλοπρεπή εμφάνιση και ακολουθούνταν από δώδεκα ραβδούχους.

Η σύγκλητος ήταν σώμα με νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και με μεγάλη δύναμη καθ' όλη τη διάρκεια της δημοκρατίας.

Η σύγκλητος είχε δικαιοδοσίες σε θέματα οικονομικά, θρησκευτικά και εξωτερικής πολιτικής, όμως οι αποφάσεις της, τα συγκλητικά δόγματα, δεν είχαν ισχύ νόμου.

Ο δικτάτορας ήταν εκλεγμένος άρχοντας από τους υπάτους

Οι τιμητές όριζαν ποιοι από τους άρχοντες είχαν το δικαίωμα να εισέλθουν στη σύγκλητο, δηλαδή να γίνουν συγκλητικοί

Οι πραίτωρες και οι ταμίες δεν ήταν αξιώματα.

Η λοχίτιδα εκκλησία ήταν μια στρατιωτική συνέλευση όλων των στρατευμένων πολιτών, πατρικίων και πληβείων.

Πληβείοι ήταν όλοι οι νεότεροι κάτοικοι της Ρώμης και των γύρω περιοχών.

Πατρίκιοι ήταν οι Ρωμαίοι που ανήκαν στις παλαιές μεγάλες οικογένειες.

Οι ύπατοι είχαν τη δικαιοδοσία να στερήσουν τα πολιτικά δικαιώματα σ' όποιον πολίτη επιδείκνυε ανήθικη συμπεριφορά

Η λοχίτιδα εκκλησία εξέλεγε τους υπάτους, τους τιμητές και τους πραίτωρες.