ใช้ผู้ชายเล่น ไม่พิถีพิถัน เพื่อชมการแต่งกาย

ใช้ผู้ชายเล่น ไม่พิถีพิถัน เพื่ออวดฝีมือ

ใช้ชาย-ผู้หญิงเล่น เข้าพระ-เข้านางแสดงอารมณ์

ใช้ผู้ชายเล่น ไม่พิถีพิถัน แทรกมุขตลก

ละครนอกจะแสดงในเขตพระราชวังหรือนอกเขต

พระราชฐานก็ได้

ละครชาตรี จะแสดงในโรงละครเท่านั้น

ละครในและละครนอก ปรับปรุงมาจากละครชาตรี

ละครในจะแสดงในพระราชวังนักแสดงเป็นชายล้วน

เพราะสถานการณ์บ้านเมืองไม่สงบ

เพราะพระเจ้ากรุงธนบุรีไม่นิยมการละครไทย

เพราะไม่มีผู้สืบทอดท่ารำละครจากสมัยอยุธยาไว้

เพราะประชาชนนิยมการแสดงละครตะวันตกมากกว่า

รัชกาลที่ 1

รัชกาลที่ 4

รัชกาลที่ 3

รัชกาลที่ 2

รัชกาลที่ 1

รัชกาลที่ 4

รัชกาลที่ 3

รัชกาลที่ 2

ละครดึกดำบรรพ์

ละครใน

ละครชาตรี

ละครนอก

มีการจัดตั้งโรงเรียนเพื่อฝึกหัดการแสดงละคร

มีการพัฒนาละครนอก โดยนำผู้หญิงเข้ามาแสดง

มีการจัดแสดงละครในรูปแบบใหม่เกิดขึ้น

มีการบัญญัติข้อห้ามในการแสดงละครที่มิใช่ละครหลวง

จัดทำตำราฟ้อนรำ

จัดตั้งโรงเรียนฝึกหัดการแสดงละคร

นำการแสดงละครของไทยไปโชว์ที่ต่างประเทศ

ส่งเสริมให้มีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมในการแสดง

ละครของนานาชาติ

ละครดึกดำบรรพ์

ละครเสภา

ละครพันทาง

ละครนอก

ผู้แสดงจะรำเองและมีผู้พากย์แทน

ผู้แสดงจะร้องเองและเจรจาเอง

ผู้แสดงจะร้องเองและมีผู้พากย์แทน

ผู้แสดงจะรำเองร้องเองและเจรจาเอง

ละครโอเปร่า

การเต้นพื้นเมือง

ละครชาตรี

บัลเลต์

ละครเสภา

ละครชาตรี

ละครดึกดำบรรพ์

ละครพันทาง

สำเนียงเพลง

การร่ายรำ

การแต่งกาย

ถูกทุกข้อ

รัชกาลที่ 1

รัชกาลที่ 2

รัชกาลที่ 5

รัชกาลที่ 6

พระสุธน

สังข์ทอง

อุณรุท

เจ้าหญิงแสนหวี

เงาะป่า รามเกียร์ติ คาวี

อุณรุท อิเหนา รามเกียรติ์

เงาะป่า แก้วหน้าม้า สังข์ทอง

อิเหนา สังข์ทอง รามเกียรติ์