ร่ายสุภาพไม่จำกัดจำนวนวรรค

ร่ายสุภาพจะแต่งบทจบด้วยโคลงสี่สุภาพ

แต่ละวรรคมีคำประมาณ ๕ ๖ ๗ หรือ ๘ คำ

คำสุดท้ายของวรรคหน้า สัมผัสกับคำที่ ๓ ของวรรคถัดไป

อย่าดูถูกผู้อื่น

อย่านินทาผู้อื่น

อย่าจับผิดคำพูดผู้อื่น

อย่าพูดจาปลิ้นปลอน

ที่ทับจงมีไฟ

คนจนอย่าดูถูก

เข้าเถื่อนอย่าลืมพร้า

ที่ขวากหนามอย่าเสียเกือก

มีสินอย่าอวดมั่ง

รักตนกว่ารักทรัพย์

ศึกหน้าอย่านอนใจ

อย่าใฝ่เอาทรัพย์ท่าน

ยอครูยอต่อหน้า

ท่านรักจงรักตอบ

คนพาลอย่าพาลผิด

พลันฉิบหายวายม้วย

ผู้เฒ่าสั่งจงจำความ - จงนบนอบผู้ใหญ่

อย่าอวดหาญแก่เพื่อน - ที่ไปจงมีเพื่อน

เมื่อน้อยให้เรียนวิชา - สร้างกุศลอย่ารู้โรย

อย่าเลียนครูเตือนด่า - ครูบาสอนอย่าโกรธ