กาพย์สุรางคนางค์

กาพย์ยานี ๑๑

กาพย์ฉบัง ๑๖

โคลงสี่สุภาพ

เมตตากรุณาสามัญ จะไดไปสวรรค์

อยู่มาหมู่ข้าเฝ้า ก็หาเยาวนารี

ลูกศิษย์คิดล้างครู ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน

ค่ำเช้าเฝ้าสีซอ เข้าแต่หอล่อกามา

สุขเกษมเปรมปรีดิ์วิมาน อิ่มหนำสำราญ

เดชะบุญกุศลหนหลัง สิ่งใดดังใจหวัง

เห็นภัยในขันธสันดาน ตัดห่วงปวงมาร

ข้าวปลาหาไปไม่เบา นารีที่เยาว์

ภุมราการุญสุนทร ไว้หวังสั่งสอน

ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง

ขึ้นกดบทอัศจรรย์ เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง

เบียนเบียดส่อเสียดฉ้อฉล บาปกรรมนำตน

ลูกศิษย์คิดล้างครู ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน

ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง

ตึกร้านบ้านเรือนโรง โคลงคลอนเคลื่อนเขยื้อนโยน

เบียนเบียดส่อเสียดฉ้อฉล บาปกรรมนำตน

๑๑ คำ

๑๖ คำ

๒๘ คำ

๓๒ คำ

การแต่งคำประพันธ์

เรื่องของต้นไม้

เรื่องของสัตว์ป่า

เรื่องของนรก - สวรรค์

นอนผึ่งแดด

ผิงไฟ

กินของร้อน

กินของเผ็ด

เล่นดนตรี

๓ โบสถ์

ดูถูก

ยกย่อง

หัวล้าน

หัวดื้อ

หัวแข็ง

หัวอ่อน

หาได้ใครหาเอา ไพร่ฟ้าเศร้าเปล่าอุรา

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา หนีพาราไปหาไกล

พาราสาวะถี ใครไม่มีปรานีใคร

เถ้าแก่ชาวแม่แซ่มา เสนีเสนา

นักบวชผู้หญิง

นักบวชผู้ชาย

นักบวชผู้รู้

พระฤาษี

เวลา

อายุ

สังขาร

วนเวียน

เยาวมาลย์

อรไท

นารี

ยุพิน

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา หนีไปหาพาราไกล

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา มิได้ว่าหมู่ข้าไท

ถือน้ำร่ำเข้าไป แต่น้ำใจไม่นำพา

ไม่จำคำพระเจ้า เหไปเข้าภาษาไสย์

น้ำบ่าเข้าธานี ก็ไม่มีที่อาศัย

พญาลอ

พญาครุฑ

พญามาร

พญายม