พระเวสสันดรไม่ตอบคำถาม

พระเวสสันดรแสดงอาการหึงหวง

พระเวสสันดรแสดงความเกรี้ยวกราด

พญาพาฬมฤคราชแสดงอาการดุร้ายใส่

ภูเขา

ถ้ำ

ลำธาร

ต้นโพธิ์

โอ้เจ้าแว่นแก้วส่องสว่างอกของแม่เอ่ย

หวังจะเป็นเกือกทองฉลองบาทยุคลทั้งคู่

มัทรีสัตยาสวามิภักดิ์ รักผัวเพียงบิดาก็ว่าได้

น้ำใจของมัทรีนี้กตเวทีเป็นไม้เท้าก้าวเข้าสู่ทางที่ทดแทน

ขอบฟ้าดาษแดงเป็นสายเลือด

หนทางใกล้กลายเป็นไกลสุดสายตา

เหล่าพฤกษาแปรปรวนทุกสรรพสิ่ง

แสรกคานร่วงหล่นและตะขอหลุดออกจากมือ

ยามบรรทมธุลีลมก็มิได้มาแผ้วพาน

ยะเหยาะเหย่าทุกฝีย่างไม่หย่อนหยุด

แต่ลูกรักทั้งชายหญิงของแม่ไปอยู่ไหนไม่เห็นเลย

จะนั่งนอนเดินยืนก็ต้องอย่าง

พระนางยิ่งหมองศรีโศกกำสรดสะอึกสะอื้น

อุตสาหะตระตรากตระตรำเตร็ดเตร่หาผลาผลไม้

ทรงพระสรวลสำรวลร่าระรื่นเริงรีบรับเอาขอคาน

สะดุ้งพระทัยไหวหวาดวะหวีดวิ่งวนแวะเข้าข้างทาง