พูดดีเป็นศรีแก่ปาก

น้ำขึ้นให้รีบตัก

มะนาวไม่มีน้ำ

กบในกะลา

จงทราบความตามจริงทุกสิ่งนั้น อย่านึกนินทาแถลงแหนงไฉน นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ จึงร่ำไรเรื่องร้างเล่นบ้างเอย

สิ้นแผ่นดินขอให้สิ้นชีวิตบ้าง อย่ารู้ร้างบงกชบทศรี เหลืออาลัยใจตรมระทมทวี ทุกวันนี้ก็ซังตายทรงกายมา

ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา

เดือนสิบเอ็ดเสร็จธุระพระวสา รับกฐินภิญโญโมทนา ชุลีลาลงเรือเหลืออาลัย

ถึงสามโคกก็โศกเศร้าที่จากพ่อแม่มา ซึ่งท่านทั้งสองได้ตั้งชื่อสามโคกว่าปทุมธานี เพราะตนเคยมาขายบัว

ถึงสามโคกก็คิดถึงพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยซึ่งพระองค์ปกครองเมืองกรุงเทพฯ พระองค์ได้พระราชทานนามเมืองจากสามโคกซึ่งเป็นหัวเมืองชั้นสามเป็นเมืองปทุมธานีเป็นเพราะมีบัวเยอะ

ถึงสามโคกสุนทรภู่คิดถึงคนรักและพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้ตั้งชื่อให้คนรักว่าปทุมธานี เพราะว่ามีสระบัว

ถึงสามโคกสุนทรภู่จำได้ว่าพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้ทรงเปลี่ยนชื่อจาก สามโคก มาเป็น เมืองตรี ปทุมธานี เพราะ มีบัวล้อมเมือง

ก่อนที่รัชกาลที่ 2 จะเสด็จสวรรคต

หลังจากที่สุนทรภู่แต่งรำพันพิลาป

ก่อนที่สุนทรภู่จะแต่งเรื่อง พระอภัยมณี

หลังจากรัชกาลที่ 2 เสด็จสวรรคต

นายเรือง

หนูแสก

หนูพัด

นายย้อย

เจดีย์ภูเขาทอง

ตลาดขวัญ

พระบรมมหาราชวัง

วัดราชบูรณะ