เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

เห็นขี้ดีกว่าไส้

เห็นดำเห็นแดง

เห็นหน้าเห็นหลัง

แดนดินถิ่นมนุษย์ เสียงดังดุจเพลิงโพลง

ตึกกว้านบ้านเรือนโรง โคลงคลอนเคลื่อนเขยื้อนโยน

ระงับหลับเนตรนิ่ง เอนองค์อิงพิงสิงขร

เหมือนกับหลับสนิทนอน สังวรศีลอภิญญาณ

ซื่อตรงหลงเล่ห์เสนี กลอกกลับอัปรีย์

บุรีจึงล่มจมไป

ขึ้นเกยเลยกล่าวท้าวไท ฟังธรรมน้ำใจ

เลื่อมใสศรัทธากล้าหาญ

ถือน้ำร่ำเข้าไป แต่น้ำใจไม่นำพา

ถือดีมีข้าไท ฉ้อแต่ไพร่ใส่ขื่อคา

ใครเอาข้าวปลามา ให้สุภาก็ว่าดี

ไม่จำคำผู้ใหญ่ ศีรษะไม้ใจโยโส