nútíð eða þátíð

stekk

nútíð eða þátíð

yrki

Leikmennirnir skiluðu boltunum að lokinni æfingu.

Greindu sagnorðið "skiluðu" hvort það sé í eintölu eða fleirtölu, nútíð eða þátíð og í hvaða persónu það er.

Núna situr hann yfir prófinu.

Greindu sagnorðið "situr" hvort það sé í eintölu eða fleirtölu, nútíð eða þátíð og í hvaða persónu það er.

Við Gunnar erum mjög ósáttir við þetta fyrirkomulag.

Greindu sagnorðið "erum" hvort það sé í eintölu eða fleirtölu, nútíð eða þátíð og í hvaða persónu það er.

Finndu sagnir í boðhætti

Láttu smátt en hyggðu hátt heilsa kátt ef áttu bágt, leik ei grátt við minni mátt, mæltu fátt en hlæðu lágt.

Framsöguháttur er algengastur hátta og er notaður til að lýsa beinum staðreyndum.

Dæmi:

• Ég fer • Þú syngur • Guðmundur hlær

Viðtengingarháttur er einn af þremur persónuháttum sem lætur í ljós ósk, vafa, skoðun, eitthvað skilyrðisbundið eða óraunverulegt. Hann má finna með því að setja þó að eða þótt á undan sagnorðinu.

Dæmi:

• Hún vonar að þú njótir sýningarinnar. • Ef þú færir út í búð, yrði ég afar þakklát. • Spyrðu Jökul hvort hundarnir komi líka með.

Nafnháttur er einn fallhátta sagna. Nafnháttur er nafn sagnarinnar svipað og nefnifall nafnorðs og þekkist gjarnan á nafnháttarmerkinu að sem undanfara. Nafnháttur er algengastur í nútíð.

Dæmi: að aka - að elda - að baka

Finndu sagnir í boðhætti

Komið, allir Caprisveinar. Komið. Sláið um mig hring, meðan ég mitt kveðjukvæði um Katarínu litlu syng.

vísbending: skipun

Beygðu sagnirnar í kennimyndum

nafnháttur: _____

nútíð eintala: á

þátíð eintala: átti

lýsingarháttur þátíðar: átt

Beygðu sagnirnar í kennimyndum

nafnháttur: eiga

nútíð eintala: ___

þátíð eintala: átti

lýsingarháttur þátíðar: átt

Beygðu sagnirnar í kennimyndum

nafnháttur: kunna

nútíð eintala: ____

þátíð eintala: kunni

lýsingarháttur þátíðar: kunnað