เทรคีดกับเวสเซลเมมเบอร์

คอมพาเนียนเซลกับเทรเทรคีด

ซีฟทิวบ์เมมเบอร์กับคอมพาเนียนเซลล์

เวสเซลล์เมมเบอร์กับซีฟทิวบ์เมมเบอร์

Parenchyma

Collenchymas

Chlorenchyma

Sclerenchyma

Parenchyma

Collenchymas

Xylem

Epidermis

ซีฟทิวบ์

เทรคีต

ไฟเบอร์

เวสเซล

คอร์เทกซ์

เพอริไซเคิล

เอนโดเอดร์มิส

อิพิเดอร์มิส

พาเรงคิมา

คอลเลงคิมา

สเกลอเรงคิมา

คอร์ก

Mitosis

Miosis

ทั้ง mitosis และ miosis

syntesis

Epidermis

Cortex

Pericycle

Endodermis

มีเนื้อเยื่อเจริญอยู่ที่ส่วนปลาย

มีระบบรากที่สามารถดูดน้ำและอาหารได้อย่างมีประสิทธิภาพ

สามารถแผ่กิ่งและใบเพื่อรับแสงได้โดยไม่จำกัดอายุขัย

การทำงานของระบบลำเลียงไปอย่างสม่ำเสมอตลอดเวลา

มีการแบ่งเซลล์ตลอดเวลา

มีผนังบาง เซลล์มีขนาดเล็ก

มีขนาดเซลล์ใหญ่และแข็งแรง

มีขนาดเซลล์เล็ก นิวเคลียสใหญ่

พืชเจริญเติบโตสูงขึ้น

พืชมีขนาดขยายออกทางด้านข้าง

ความสูงของต้นไผ่

ท่อลำเลียงน้ำในพืชมีสารลิกนินมาเกาะ

ไม่มีการแบ่งเซลล์

มีผนังบาง เซลล์มีขนาดเล็ก

มีขนาดเซลล์ใหญ่และแข็งแรง

มีขนาดเซลล์เล็ก นิวเคลียสใหญ่

เนื้อเยื่อเจริญเหนือข้อปล้อง

เนื้อเยื่อเจริญด้านข้าง

เนื้อเยื่อเจริญส่วยปลาย

เนื้อเยื่อเจริญขั้นสอง

ต้นทุเรียนมีแคมเบียม ต้นหมากไม่มี

จำนวนกลุ่มท่อลำเลียงของต้นทุเรียนมีมากกว่าต้นหมาก

ต้นทุเรียนมีการเรียงตัวของกลุ่มท่อลำเลียงเป็นระเบียบมากกว่าต้นหมาก

เซลล์ของต้นทุเรียนแบ่งตัวได้รวดเร็วกว่าเซลล์ของต้นหมาก

ก. Xylem เป็นเซลล์ที่ตายแล้วทั้งหมด, Phloem เป็นเซลล์ที่มีชีวิตอยู่ทั้งหมด

ข. Xylem เป็นเซลล์ที่มีผนังหนาทั้งหมด, Phloem เป็นเซลล์ที่มีผนังบางทั้งหมด

ค. Xylem ทำหน้าที่ลำเลียงอาหาร, Phloem

ทำหน้าที่ลำเลียงน้ำ

ง. Xylem ทำหน้าที่ลำเลียงน้ำ, Phloem

ทำหน้าที่ลำเลียงอาหาร

ก. เนื้อเยื่อเจริญที่ปลายราก

ข. เนื้อเยื่อเจริญระหว่างข้อ (Intercalary meristem)

ค. เนื้อเยื่อเจริญด้านข้าง (Lateral meristem)

ง. Ground meristem

ก. Epidermis

ข. Collenchyma

ค. Parenchyma

ง. Sclerenchyma

ก. มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางมากขึ้น

ข. มีความยาวและส่วนสูงเพิ่มขึ้นตามลำดับ

ค. เพิ่มทั้งขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางและความยาว

ง. ทำให้รากและลำต้นมีอายุยืนยาว

ก. ถั่วเหลือง

ข. มะขาม

ค. อ้อย

ง. ข้อ ก และ ข

ก. Epidermis

ข. Cortex

ค. Pericycle

ง. Phloem

ก. Epidermis

ข. Cortex

ค. Pericycle

ง. Phloem

ก. Epidermis

ข. Cortex

ค. Xylem

ง. Phloem

ก. Epidermis

ข. Cortex

ค. Xylem

ง. Phloem

ก. ข้อ 1 และ 2

ข. ข้อ 2 และ 3

ค. ข้อ 3 และ 4

ง. ข้อ 1 และ 3

ก. สัก เต็ง รัง มะค่าโมง

ข. ฝรั่ง มะขาม มะพร้าว มะม่วง

ค. มะนาว มะขาม กล้วย อ้อย

ง. มันแกว มันเทศ มันสำปะหลัง กระชาย

ก. รากของพืชใบเลี้ยงคู่

ข. ลำต้นของพืชใบเลี้ยงคู่

ค. รากของพืชใบเลี้ยงเดี่ยว

ง. ลำต้นของพืชใบเลี้ยงเดี่ยว

ก. เนื้อเยื่อเจริญในฤดูน้ำน้อย

ข. Vascular cambium มีขนาดใหญ่

ค. Vascular cambium มีผนังเซลล์หนา

ง. Vascular cambium เจริญในฤดูน้ำมาก

ก. มันฝรั่ง

ข. เผือก แห้ว

ค. ขิง ข่า

ง. หอม กระเทียม

ก. Stoma

ข. Hydathod

ค. Micropyld

ง. Lenticel

ก. มีบันเดิลชีทเซลล์

ข. มีจำนวนปากใบเพิ่ม

ค. มีเซลล์ในชั้นมีโซฟีลล์

ง. มีขี้ผึ้งเคลือบผิวใบด้านที่รับแสง

ก. แรงดันราก

ข. แรงเคพิลลารี

ค. แอกทีฟทรานสปอร์ต

ง. แรงดึงจากการคายน้ำ

ก. เนื้อเยื่อเจริญด้านข้าง

ข. เนื้อเยื่อเจริญเหนือข้อ

ค. เนื้อเยื่อเจริญส่วนท้าย

ง. เนื้อเยื่อเจริญส่วนปลาย

ก. เทรคีด

ข. ไฟเบอร์

ค. พาเรนไคมา

ง. วาสคิวลาร์ แคมเบียม

ก. เทรคีด

ข. ซีฟทิวบ์

ค. เซลล์คอมพาเนียน

ง. เซลล์พาเรนไคมา

ก. ให้ปุ๋ยถูกแดดบ้าง รากจึงจะดูดปุ๋ยเข้าไปได้

ข. รากขนอ่อนซึ่งเป็นตัวดูดปุ๋ยนั้นอยู่ห่างออกไปจากโคนต้น

ค. ป้องกันโคนต้นเน่า

ง. รากแก้วบริเวณโคนต้นไม่ทำงาน

ก. 1,2,4,6,8

ข. 3,5,6

ค. 1,2,3,4

ง. 5,6,7,8