มีผู้แต่งหลายคน บางตอนปรากฏชื่อผู้แต่ง แต่บางตอน

ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง

ได้รับยกย่องจากวรรณคดีสโมสรว่าเป็นสุดยอดของ

กลอนนิทาน

มีเค้าเรื่องมาจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสมัยอยุธยา

เป็นเรื่องที่สะท้อนสภาพสังคมและวัฒนธรรมสมัยอยุธยา

และรัตนโกสินทร์ตอนต้น

ยื่นคำร้องทุกข์ต่อหน่วยงานรัฐ

ราษฎรยื่นคำร้องทุกข์ถวายพระเจ้าแผ่นดิน

ยื่นคำร้องทุกข์ต่อศาลเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม

แจ้งความแก่หน่วยงานรัฐให้ดำเนินคดีกับบุคคลใด

บุคคลหนึ่งเป็นกรณีพิเศษ

เฮ้ยใครรับฟ้องของมันที ตีเสียสามสิบจึงปล่อยไป

ระวางโทษเบ็ดเสร็จเจ็ดสถาน

ถึงประหารชีวิตเป็นผุยผง

ดำริพลางทางเสด็จยาตรา ออกมาพระที่นั่งจักรพรรดิ

พระสูตรรูดกร่างกระจ่างองค์

ขุนนางกราบราบลงเป็นขนัด

นางลาวทอง กับ นางสายทอง

นางศรีมาลา กับ นางสร้อยฟ้า

นางลาวทอง กับ นางสร้อยฟ้า

นางลาวทอง กับ นางแก้วกิริยา

ขุนช้างตื่นขึ้นมิเป็นการ เขาจะรุกรานพาลข่มเหง

ต้องจำจนทนกรรมที่ติดตาม

จะขืนความคิดไปก็ใช่ที่ จะขืนความคิดไปก็ใช่ที

คิดบ่ายเบี่ยงเลี่ยงเลี้ยวเบี้ยวบิดไป

เพราะรักอ้ายขุนช้างกว่าบิดา

ด้วยเป็นข้าลักไปไทลักมา

เห็นเบื้องหน้าจะอึงแม่จึงห้าม

ฤกษ์มหาโจร

วันดีตามหลักโหราศาสตร์

วันชั่วร้ายตามหลักโหราศาสตร์

เวลาที่เหมาะสำหรับการประกอบพิธีไสยศาสตร์

ครานั้นพระองค์ผู้ทรงภพ ฟังจบแค้นคั่งดังเพลิงไหม้

เหมือนดินประสิวปลิวติดกับเปลวไฟ ดูดู๋เป็นได้อีวันทอง

อีแสนถ่อยจัญไรใจทมิฬ ดังเพชรนิลเกิดขึ้นในอาจม

รูปงามนามเพราะน้อยไปหรือ ใจไม่ซื่อสมศักดิ์เท่าเส้นผม

คิดคะนึงถึงมิตรแต่ก่อนเก่า นิจจาเจ้าเหินห่างร้างพิสมัย

ถึงสองครั้งตั้งแต่พรากจากพี่ไป ดังเด็ดใจจากร่างก็ราวกัน

เจ้าพลายงามตามรับเอากลับมา ทีนี้หน้าจะดำเป็นน้ำหมึก

กำเริบใจด้วยเจ้าไวยกำลังฮึก จะพาแม่ตกลึกให้จำตาย

แสนถ่อยใครจะถ่อยเหมือนมันบ้าง ทุกอย่างที่จะชั่วอ้ายหัวลื่น

เวียนแต่เป็นถ้อยความไม่ข้ามคืน น้ำยืนหยั่งไม่ถึงยังดึงมา

นิจจาใจเจ้าจะให้พี่เจ็บจิต ดังเอากริชแกระกรีดในอกผัว

เกรงผิดคิดบาปจึงหลาบกลัว พี่นี้ชั่วเพราะหมิ่นประมาทความ

สำคัญคิดว่าผู้ร้ายให้นึกกลัว กอดผัวร้องดิ้นจนสิ้นเสียง

ซวนซบหลบลงมาหมอบเมียง พระหมื่นไวยเข้าเคียงห้ามมารดา

เลี้ยงมึงไม่ได้อ้ายใจร้าย ชอบแต่เฆี่ยนสองหวายตลอดสัน

แล้วกลับความถามข้างวันทองพลัน เออเมื่อมันฉุดคร่าพามึงไป

^{ถือดาบฟ้าฟื้นยืนแกว่งไกว ตกใจกลัวว่าจะฆ่าฟัน}

^{แล้วทำผงอิทธิเจเข้าเจิมพักตร์ คนเห็นคนทักรักทุกหน้า}

เป่ามนตร์เบื้องบนชอุ่มมัว พรายยั่วยวนใจให้ไคลคลา

^{สีขี้ผึ้งสีปากกินหมากเวทย์ ซึ่งวิเศษสารพัดแก้ขัดสน}

^{อสนีครื้นครั่นสนั่นก้อง น้ำฟ้าหาต้องดอกไม้ไม่}

^{ดอกมะเดื่อฤๅจะเจือดอกพะยอม ว่านักแม่จะตรอมระกำใจ}

^{ดังทองคำทำเลี่ยมปากกะลา หน้าตาดำเหมือนมินหม้อมอม}

^{นิ่งนอนอยู่บนเตียงเคียงขุนช้าง มันแนบข้างกอดกลมประสมสอง}

เสาวรจนี

พิโรธวาทัง

นารีปราโมทย์

สัลลาปังคพิสัย