ไพเราะคำนำใจให้เป็นสุข

ปราศจากทุกข์ได้เพียงเสียงเสนาะ

อันร้อยกรองพ้องเสียงเพียงจำเพาะ

ไทยสืบเสาะสานเสกเอกลักษณ์

นำกลกลอนลีลามาเชิดชู

ตามแบบครูชี้แนะให้แกะรอย

พรมชีวิตชุ่มชื่นให้พืชพันธุ์

มอบแมกไม้มวลมนุษย์สุดพรรณนา

แก้วประกายพรายพร่างทางกลอนแก้ว

วามวับแวมวาดลายไว้งามหรู

ละอองโปรยเปียกปอนตอนเย็นย่ำ

สายฝนพรมพรูพร่างสร้างสุขสรรค์

สยาม - นาม

นาม - คาม

รมณ์ - ถม

ถม - ลม

วรรคที่ 1 สมัยก่อนไม่นิยมเสียงสามัญ ปัจจุบันลงเสียงใดก็ได้

วรรคที่ 2 ลงเสียงจัตวาไพเราะที่สุด แต่ปัจจุบันนิยมลงเสียงสามัญ

วรรคที่ 3 นิยมลงเสียงตรี หรือเสียงสามัญก็ได้

วรรคที่ 4 นิยมลงเสียงเหมือนวรรคที่ 3

ก็จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น

จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง

จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น

อันจะเป็นสิ่งใดไม่ประหลาด

๒ บาท

๓ บาท

๔ บาท

๕ บาท

ครั้งนั้น

ครานั้น

สักวา

มาจะกล่าวบทไป

มาจะกล่าวบทไป

เมื่อนั้น

บัดนั้น

คราวนั้น

เก่า – เกล้า

บ้าน – มอญ

เกล้า – มวย

ย่าน – บ้าน

บัดนั้น นนทกผู้ใจแกล้วกล้า

สิ้นเวลาเฝ้าเจ้าโลกา สำราญกายาแล้วเที่ยวไป

เมื่อนั้น พระสังข์ฟังคำยักษี

บอกพลางทางยกมือชี้ เห็นเหาะไปทิศนี้นะขุนมาร

บัดนั้น พระนารายณ์ทรงสวัสดิ์รัศมี

เห็นนนทกหลงกลก็ยินดี ทำทีเยื้องกรายให้ยวนยิน

บัดนั้น ยักษาได้ฟังว่าขาน

ดีใจเสือกสนลนลาน เหาะทะยานติดตามไปพลัน

ฉันทลักษณ์

บรรยากาศ

การเลือกสรรคำ

แนวคิดและจินตนาการ

เขลา

เยาว์

เสาร์

พราว

ยิ้มให้สายลมที่รินรวย

หรี่ตาล้อเล่นกับดอกไม้

ยิ้มหน่อยได้ไหมดอกไม้สวย

มาเถิดมามาช่วยกันแย้มยิ้ม

การใช้คำซ้ำ

การสัมผัสสระ

การสัมผัสพยัญชนะ

การเล่นเสียงวรรณยุกต์

ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว

ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา

ก็จงเป็นวันแรมที่แจ่มจาง

จงเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี

รับ สดับ รอง ส่ง

รอง รับ สดับ ส่ง

ส่ง รับ สดับ รอง

สดับ รับ รอง ส่ง