กลอนแปด

กาพย์ยานี ๑๑

ร่ายสุภาพ

โคลงสี่สุภาพ

กาพย์ยานี ๑๑

กาพย์ฉบัง ๑๖

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

โคลงสี่สุภาพ

เมตตากรุณาสามัญ จะได้ไปสวรรค์

อยู่มาหมู่ข้าเฝ้า ก็หาเยาวนารี

ลูกศิษย์คิดล้างครู ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน

ข้าวปลาหาไปไม่เบา นารีที่เยาว์

เบียดเบียนส่อเสียดฉ้อฉล บาปกรรมนำตน

ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง

ขึ้นกดบทอัศจรรย์ เสียงครื้นครั่นชั้นเขาหลวง

ข้าวปลาหาไปไม่เบา นารีที่เยาว์

ลูกศิษย์คิดล้างครู ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน

ยูงทองร้องกะโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง

ตึกกว้านบ้านเรือนโรง โคลงคลอนเคลื่อนเขยื้อนโยน

เบียดเบียนส่อเสียดฉ้อฉล บาปกรรมนำตน

๑๑ คำ

๑๖ คำ

๒๘ คำ

๓๒ คำ

การแต่งคำประพันธ์

เรื่องของต้นไม้

เรื่องของสัตว์

เรื่องของนรก-สวรรค์

เล่นดนตรี

ยกย่อง

ชายชาตรี

ดูถูก

หัวดื้อ

หัวโจก

หัวแข็ง

หัวล้าน

เถ้าแก่ชาวแม่แซ่มา เสนีเสนา

พาราสาวะถี ใครไม่มีปรานีใคร

หาได้ใครหาเอา ไพร่ฟ้าเศร้าเปล่าอุรา

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา หนีพาราไปหาไกล

นักบวชผู้หญิง

นักบวชผู้ชาย

พระดาบส

นักบวชผู้รู้

เยาวมาลย์

อรไท

ยุพิน

สุมาลี

ข้าเฝ้าเหล่าเสนา หนีไปหาพาราไกล

ไม่จำคำพระเจ้า เหไปเข้าภาษาไสย์

ถือน้ำร่ำเข้าไป แต่น้ำใจไม่นำพา

น้ำป่าเข้าธานี ก็ไม่มีที่อาศัย

พญาลอ

พญายม

พญาครุฑ

พยาบาล

รัชกาลที่ ๓

รัชกาลที่ ๔

รัชกาลที่ ๕

รัชกาลที่ ๖

บ้านเมืองร่มเย็นเพราะมีผู้ปกครองที่ดี

ข้าราชการเป็นแบบอย่างให้แก่ประชาชน

เหตุการณ์ร้ายหรือดีขึ้นอยู่กับเทพยดาผู้บันดาล

ถ้าคนในสังคมแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เห็นแก่ตัวจะทำให้บ้ามเองล่มสลาย