มหาวิทยาลัยศิลปากร

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

มหาวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์

เป็นกลอนแปด

ต้องจบด้วยคำว่า “เอย”

วรรคสดับมีลักษณะดังนี้ “O เอ๋ย O O”

ไม่มีสัมผัสในและวรรคต้องมี ๘ คำเท่านั้น

มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งไปนั่งอยู่ในป่าช้าของวัดแห่งหนึ่งในชนบท

ขณะที่ผู้แต่งฯ นั่งอยู่ในที่นั่นเป็นเวลาที่ชาวนานำวัวควายกลับบ้านอย่างเหนื่อยอ่อน

ตะวันลับฟ้ามีพระจันทร์ขึ้นนกบินกลับรังเห็นหลุมฝังศพแล้วเยือกเย็นและเงียบเหงา

ผู้แต่ง “กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า” จึงได้ถ่ายทอดความรู้สึกจากการที่ได้เห็นสิ่งต่างๆ เหล่านั้น

วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่ง ! ย่ำค่ำระฆังขาน

ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน

ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน

ไม่มีใครได้เชยเลยสักคน ย่อมบานหล่นเปล่าดายมากมายเอย

มุ่งแสดงสัจธรรมของชีวิต

มุ่งแสดงคุณค่าของชีวิต

แสดงความสำคัญของชีวิต

มุ่งแสดงความเป็นไปของชีวิต

เรายิ่งใกล้หลุมฝังศพเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้ความหลุดพ้นเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้ความเงียบสงบเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้ความตายเข้าไปทุกที

ความตายเป็นสิ่งจริงแท้แน่นอน

หลุมฝังศพเป็นเกียรติยศของมนุษย์

มนุษย์ทุกคนย่อมหนีความตายไปไม่พ้น

ถูกเฉพาะข้อ ก และข้อ ค

อากาศเยือกเย็นหนาวคราววิกาล สงัดปานป่าใหญ่ไร้สำเนียง

แห่งหลุมลึกลานสลดระทดใจ เรายิ่งใกล้หลุมนั้นทุกวันเอย

โอ้เหมือนปลุกร่างกายนอนรายเรียง พ้นสำเนียงที่จะปลุกให้ลุกเอย

ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล และทิ้งตนตูเปลี่ยวอยู่เดียวดาย

กองเอ๋ยกองข้าว กองสูงราวโรงนายิ่งน่าใคร่

อากาศเย็นเยือกหนาวคราววิกาล สงัดปานป่าใหญ่ไร้สำเนียง

ถือเป็นที่รโหฐานนมนานมา ให้เสื่อมผาสุกสันต์ของมันเอย

ลงในเพลิงเกียรติศักดิ์ประจักษ์ดัง เปลวเพลิงปลั่งหอมกลบตลบเอย

ความสุข

ความขยัน

ความเพียร

ความสันโดษ

เย็น ร่ม ชื้น

อับ ทึบ อึมครึม

สงบ สบาย ร่มรื่น

วิเวก เงียบเหงา โดดเดี่ยว

ต้นข้าว

หางวัว

ใกล้รุ่ง

หางไถตรงที่จับมือ

รัตนกวี

กวีแก้ว

ลำนำกวี

กวีนิรนาม

“ห่างเอ๋ยห่างไกล” หมายถึง ไกลจากพวกมักใหญ่ใฝ่สูง

“ซากเอ๋ยซากศพ” หมายถึง ซากศพของคนชั้นต่ำพวกชาวนาชาวไร่

“ดวงเอ๋ยดวงมณี” หมายถึง ของดีมีคุณค่า มีราคา หรือมีประโยชน์

“ทอดเอ๋ยทอดทิ้ง” หมายถึง คนเราเมื่อตายแล้วก็ทิ้งแล้วซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยมี

ภูผา

ไพรสณฑ์

กล้าหาญ

บันดาล

เถาวัลย์

ทิวากาล

รายเรียง

คันไถ

สันโดษ

อุทิศ

จารึก

ชาวนา

สำเนียง

แผ่นดิน

อำนาจ

กล้าหาญ

๕ ประโยค

๖ ประโยค

๗ ประโยค

๘ ประโยค

ขอบคุณ

ขอโทษ

สวัสดี

ลาก่อน

กลอนแปด

กลอนสี่

กลอนดอกสร้อย

กลอนหก