ช้างเอราวัณมีกายสีขาว

เศียรช้างเอราวัณทุกเศียรมีวิมานแก้ว

แต่ละเศียรมีงา ๒ กิ่ง

งาแต่ละกิ่งมีสระบัว ๗ สระ

อินทรชิต

บริวารของเทพธิดา

ช้างเอราวัณ

พระลักษณ์

วิมาน

พาหนะ

เครื่องใช้

อวัยวะ

สุขาจาร

รณพักตร์

สหัสเดชะ

มูลพลัม

๓ ชนิด

๔ ชนิด

๕ ชนิด

๖ ชนิด

พระพรหม

พระอิศวร

พระอินทร์

พระนารายณ์

บทพากย์เอราวัณเป็นพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1

บทพากย์เอราวัณมาจากรามเกียรติ์ตอนศึกอินทรชิต

บทพากย์เอราวัณใช้ลักษณะคำประพันธ์ประเภท

กาพย์ขับไม้

บทพากย์เอราวัณนี้ เป็นตอนที่อินทรชิตแผลงศร

พรหมมาสตร์

สามสิบสามเศียรโสภา เศียรหนึ่งเจ็ดงา

ดังเพชรรัตน์รูจี

เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง

สำเนียงน่าฟังวังเวง

ธรรมะคือคุณากร ส่วนชอบสาทร

ดุจดวงประทีปชัชวาล

วันนั้นจันทร มีดารากร เป็นบริวาร

เหมือนองค์อมรินทร์

เสด็จทรงรถแก้วโกสีย์

เร่งพลโยธาพานรินทร์

เหตุไฉนสหัสนัยน์เสด็จผล

ยุคนธร อิสินธร

กรวิก สุทัสนะ

เนมินธร วินตกะ

โกสีย์ เวไชยันต์

ทัพหลังสุบรรณ

เป็นเทพไทเทวัญ

เป็นเทพบุตรครวญ

ทัพหน้าอารักษ์ไพรสัณฑ์

สัตภัณฑ์บรรพตทั้งหลาย อ่อนเอียงเพียงปลาย

ประนอมประนมชมชัย

พสุธาอากาศหวาดไหว เนื้อนกตกใจซุกซ่อนประหวั่นขวัญหนี

ลูกครุฑพลัดตกฉิมพลี หัสดินอินทรี

คาบช้างก็วางไอยรา

วานรแผลงฤทธิ์เดชา หักถอนพฤกษา ถือต่างอาวุธยุทธยง

การใช้สาธกโวหาร

การใช้อุปมาโวหาร

การใช้เทศนาโวหาร

การใช้พรรณนาโวหาร

การใช้ภาษาสวยงามในการเล่าเรื่องหรือการดำเนินเรื่อง

การใช้ภาษาในการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด

ของตัวละคร

การใช้ภาษาที่มีความหมายลึกซึ้งในการบรรยายเรื่อง

ที่มีความยิ่งใหญ่อลังการ

การใช้ภาษาแสดงให้เห็นลีลาการเคลื่อนไหว

ของตัวละครและรายละเอียดของฉาก

รณพักตร์แปลงกายเป็นพระอินทร์ทรงช้าง

ชื่อเอราวัณ

รณพักตร์เปลี่ยนแปลงร่างกายให้เหมือนพระอินทร์

ทรงช้างชื่อเอราวัณ

อินทรชิตรับพรจากพระอิศวรได้แปลงกาย

เป็นพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ

อินทรชิตได้รับพระเวทจากพระอิศวรแปลงกาย

เป็นพระอินทร์ทรงช้างชื่อเอราวัณ

ศึกไมยราพ

ศึกกุมภกรรณ

ศึกอินทรชิต

ศึกนางสีดา

การใช้ชีวิตอย่างมีสติ

สงครามคือความสูญเสีย

ความกตัญญูคือเครื่องหมายของคนดี

การให้อำนาจแก่บุคคลใดควรไตร่ตรองให้ดี

ชี้ให้เห็นบาปบุญคุณโทษ

แสดงบุญญาธิการของรัชกาลที่ 1

แสดงให้เห็นว่าความสงบของบ้านเมือง

จะส่งผลให้วรรณคดีรุ่งเรือง

เป็นต้นแบบทางด้านกลวิธีการประพันธ์

ให้แก่วรรณคดีในยุคหลัง