ขาดญาณพิจารณ์ตรอง ตริมลักประจักษ์เจือ

ส่วนเราเล่าใช่ เป็นใหญ่ยังมี ใจอย่างผู้ภี รุกปราศอาจหาญ

ต่างองค์นำความมิงามทูล พระชนกอดิศูร

ต่างองค์ทรงแคลงระแวงใน พระหฤทยวิสัย

แม้มากผิกิ่งไม้ ผิวะใครจะใคร่ลอง

ควรชนประชุมเช่น คณะเป็นสมาคม

อารีมิมีหมอง มนเมื่อจะทำใด

เหล่าไหนผิไมตรี สละลี้ ณ หมู่ตน

บัญชา บัณฑูร โองการ

อดิศูร ขัตติยะ ภูธร

ภินทพันธสามัคคี สมัครภาพ สามัคคีเภท

ด้าว นคเรศ บุรคาม

ลูกข่างประดาทา รกกาลขว้างไป

หมุนเล่นสนุกไฉน ดุจกันฉะนั้นหนอ

เสวกผอง ก็เคาะกลองขาน

อาณัติปาน ดุจกลองพัง

โอกาสเหมาะสมัย ขณะไหนประหนึ่งครา

นี้หากผิจะหา ก็บได้สะดวกดี

ขุ่นมนเคือง เรื่องนฤสาร

เช่นกะกุมาร ก่อนก็ระดม

ราช ธ ก็เล่า เค้า ณ ประโยค

ตนบริโภค แล้วขณะหลัง

จะแน่มิแน่เหลือ พิเคราะห์เชื่อเพราะยากยล

ณ ที่ บ มีคน ธ ก็ควรขยายความ

ก็เท่านั้น ธ เชิญให้ นิวัติในมิช้านาน

ประสิทธิ์ประศาสน์สาร สมัยเลิกลุเวลา

เสร็จอนุศาสน์ ราชอุรส

ลิจฉวิหมด ต่าง ธ ก็มา

ควรบริบาล พระทวารมั่น

จึ่งให้ตีกลอง ป่าวร้องทันที

ขอเชิญวรบาท พยุห์ยาตรเสด็จกรี

เร่งทำอุฬุมป์เว ฬุคะเนกะเกณฑ์การ

แม้มากผิกิ่งไม้ ผิวะใครจะใคร่ลอง

มัดกำกระนั้นปอง พลหักนั้นเต็มทน

ไว้ปากไว้วากย์วาที ไว้วงศ์กวี ไว้เกียรติและไว้นามกร

ไป่มีก็ให้มี ผิวมีก็คำนึง

เนื่องเพื่อภิยโยจึง จะประสบสุขาลัย

สามัคคีธรรมทำลาย มิตรภิทนะกระจาย

สรรพเสื่อมหายน์ ก็เป็นไป

ไส้ศึก

ยุแยงตะแคงรั่ว

หนอนบ่อนไส้

รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง

การเล่นเสียงพยัญชนะ

การหลากคำ

การใช้สัมผัสสระ

การใช้จินตภาพด้านเสียง

ผู้แต่งใช้นามปากกาว่า แมวคราว

การแต่งคำฉันท์ มักใช้ร่ายมาประกอบกับฉันท์

นำเค้าโครงเรื่องมาจากมหาปรินิพพานสูตร

ผู้แต่งต้องการแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของความสามัคคี

ให้ลองตีกลองนัด ประชุมขัตติย์มณฑล

ฟั่นเฝือเชื่อในดนัยตน นฤวิเคราะหเสาะสน

เห็นเชิงพิเคราะห์ช่อง ชนะคล่องประสบสม

เข้าปราบลิจฉวิขัตติย์รัฐชนบท สู่เงื้อมพระหัตถ์หมด และโดย