“เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง

สำเนียงน่าฟังวังเวง”

จากบทประพันธ์ข้างบนนี้ คือข้อใด

ข้อใดเป็นคำประพันธ์ประเภท “ฉันท์”

ข้อใด ไม่ใช่ ชื่อคำประพันธ์ประเภทร่าย

บทประพันธ์ที่ประกอบด้วยร่ายสุภาพ โคลง ๒ สุภาพ โคลง ๓ สุภาพ และโคลง ๔ สุภาพ หมายถึงข้อใด

ข้อใดเป็นคำประพันธ์ของสุนทรภู่

“โส โพธิสตโต ส่วนสมเด็จพระบรมโพธิสัตว์ตรัสได้ทรงฟังพระสุรเสียง....” มาจากวรรณคดี เรื่องใด

ข้อใดเป็นลักษณะคำประพันธ์ประเภทฉันท์ไทยที่ต่างจากการแต่งฉันท์ของอินเดีย

คำประพันธ์ชนิดใดที่นำมาแต่งร่วมกับฉันท์

วรรณคดีสโมสรยกย่องคำฉันท์เรื่องใด เป็นยอดของฉันท์

ข้อใดกล่าวถึงครุ ลหุได้ถูกต้อง

พยางค์หรือคำในข้อใดที่มีครุ ลหุต่างจากข้ออื่น

คำประพันธ์ประเภทฉันท์ข้อใดที่นิยมแต่งบทอาเศียรวาท

ฉันท์ชนิดใดที่ใช้แต่งเรื่องที่แสดงความคิดวิตกหรืออารมณ์ตื่นเต้น

ฉันท์ชนิดใดที่มีลีลาประดุจนายโคบาลผู้แทงโคด้วยประตัก

โดยเต็มกตัญญู กตเวทิตาครัน

ใหญ่ยิ่งและยากอัน นรอื่นจะอาจทน

หยั่งชอบนิยมเชื่อ สละเนื้อและเลือดตน

ยอมรับทุเรศผล ขรการณ์พะพานกาย

ฉันท์ข้างต้นนี้เป็นฉันท์ชนิดใด

สามยอดตลอดระยะระยับ วะวะวับสลับพรรณ

ช่อฟ้าตระการกละจะหยัน จะเยาะยั่วทิฆัมพร

บราลีพิลาศศุภจรูญ นภศูลประภัสสร

หางหงส์ผจงพิจิตรงอน ดุจกวักนภาลัย

รอบด้านตระหง่านจตุรมุข พิศสุกอร่ามใส

กาญจน์แกมมณีกนกไพ- ฑุรย์พร่างพะแพรวพราย

คำประพันธ์ข้างต้นเป็นฉันท์ชนิดใด